Kalendarz wydarzeń – maj 2017
-
0
Adaptacja do przedszkola – ważne informacje
Powoli rozpoczynamy nowy rok przedszkolny – dla wielu dzieci i ich rodziców będzie to pierwszy tak poważny krok w rozwoju samodzielności dziecka (samodzielności rodzica trochę też… 🙂 ). Poniżej przedstawiamy kilka kwestii, które mogą pomóc zarówno rodzicom, jak i ich dzieciom w pokonaniu trudności, które mogą napotkać.
Dlaczego tak jest?
- Nowe, nieznane miejsce – dziecko opuszcza najbezpieczniejsze i najbardziej sobie znane miejsce – swój dom
- Zostawiają mnie! – pojawia się lęk separacyjny; dziecko boi się rozstania, często w natłoku silnych emocji nie dociera do niego informacja, że w przedszkolu nie zostaje na zawsze, że mama, tata wrócą po nie
- Dużo i głośno – zwykle dzieci nie są przyzwyczajone do tak dużej ilości dzieci i dorosłych oraz do hałasu, który towarzyszy temu tłumowi – może się poczuć zagubione i oszołomione
- Inni płaczą? To ja też! – często można mieć wrażenie, że dzieci „zarażają się” płaczem
- Brak uwagi – w grupie dziecko nie otrzymuje aż tyle uwagi, ile dostaje, gdy jest z rodzicem samo; może to wywołać u dziecka żal i dezorientację
- Budzik mój wróg – niektóre dzieci nie są przyzwyczajone do wstawania o wczesnej porze, do rytmu porannych przygotowań i ograniczonego rano czasu
Jak może być?
- Płacz od pierwszego dnia – silne emocje dziecko bardzo często wyraża poprzez krzyk, płacz, kurczowe trzymanie się rodzica; początek jest bardzo trudny, za to zwykle trwa krótko
- Płacz po okresie ekscytacji – często po okresie pierwszej radości z przedszkola (nowe zabawki, dzieci, plac zabaw), dziecko zaczyna płakać przy wejściu do przedszkola, wieczorem mówi, że nie chce pójść do przedszkola – zdarza się i tak, ale zwykle po pewnym czasie dziecko przyzwyczaja się i jego wejście nie sprawia mu już trudności
- Kryzys – może pojawić się zawsze, nawet „starym” przedszkolakom – nie trzeba się nim przejmować, zwykle mija tak szybko, jak się pojawił
- Z uśmiechem/zaciekawieniem/radością – czego życzymy wszystkim przedszkolakom
Jak możemy pomóc? 🙂
- Rozmawiajmy o przedszkolu eksponując w rozmowie zalety przedszkola, ekscytujmy się wydarzeniami i sukcesami dziecka, rozmawiajmy o grupie, wymieniajmy imiona ulubionych kolegów, nie pytajmy „jak było w przedszkolu”, a raczej „co miłego cię spotkało w przedszkolu”, „co ci się podobało dziś najbardziej w przedszkolu”
- Starajmy się jak najbardziej skrócić moment rozstania z dzieckiem – zwłaszcza, gdy jest ono dla rodzica i dziecka trudne; ostatni buziak i rodzic ucieka – im szybciej się pożegnamy, tym szybciej maluch przestanie płakać
- Przy przedszkolaku jesteśmy dzielni 🙂 później możemy się rozkleić – dla rodzica to trudniejsze niż dla dziecka, poza zasięgiem wzroku dziecka macie państwo prawo płakać, tupać, rozładowywać swoje emocje
- Nie tłumaczmy dziecku, że jest duże i ma nie płakać – płacz jest dla niego pierwszym i najprostszym sposobem wyrażania emocji – w przedszkolu może się wypłakać, nie będziemy mu tego zabraniać
- Wytłumaczmy dziecku w zrozumiały dla niego sposób, kiedy zostanie odebrane z przedszkola (jeszcze nie zna się na zegarku, ale doskonale zrozumie „przyjdę po obiedzie”, „po podwieczorku” itp. określenia)
- Pozwólmy mu zabrać coś osobistego – ulubioną zabawkę dziecka, ukochaną pieluchę, kocyk – cokolwiek, co da mu poczucie bezpieczeństwa i kontaktu z domem
- Postarajmy się wprowadzać dziecko do sali zamiast je wnosić – będzie państwu łatwiej się „odkleić”
- Na początku starajmy się odbierać dziecko wcześnie i stopniowo wydłużać jego pobyt w przedszkolu – lepiej przyjść za wcześnie i dać się dziecku jeszcze pobawić, niż za późno, gdy dziecko już czeka na rodziców i wpada w panikę
- Pomagajmy rozwijać samodzielność dziecka – daje mu ona poczucie pewności
- Opowiadajmy o swoich pozytywnych doświadczeniach z przedszkola
- Chwalmy dziecko za jego dzielność i umiejętność radzenia sobie w każdej sytuacji; jednocześnie wytłumaczmy mu, jeśli płakało, że my też w nowych sytuacjach denerwujemy się, ale po kilku dniach czujemy się pewniej
Co nie pomaga: 😐
- Płacz rodzica
- Dyskusje, przepraszanie, szantażowanie, przekupianie dziecka
- Trzymanie na rękach
- Dawanie „ostatniego buziaka/przytulaka” po dziesięć razy – ostatni to ostatni
- Zamartwianie się w domu, okazywanie swojego niepokoju przy dziecku
- Krzyk
- Porównywanie do innych dzieci, straszenie, zaniżanie wartości dziecka – „jesteś już duży, duże dzieci nie płaczą, nikt nie będzie się bawił z beksą”
- Łamanie obietnic
- Zaglądanie do sali, gdy dziecko już do niej weszło; sprawdzanie, jak sobie radzi
- Mówienie o przedszkolu jak o złu koniecznym – „jeszcze tylko 2 dni i zostaniemy w domu”, „musisz wytrzymać jeszcze jeden dzień”
Pierwsze dni w przedszkolu to czas niezwykłych emocji – i dla dzieci, i dla rodziców, i dla nas, nauczycieli. Nam jest zdecydowanie najłatwiej – wiemy już, że to początek niezwykłej przygody, jaka nas wszystkich czeka. Wiemy, że nasze nowe Przedszkolaki będą się u nas dobrze bawiły, potrafimy o nie zadbać, zaciekawić i towarzyszyć im w odkrywaniu świata. Wierzymy też w naszych Rodziców – choć z pewnością macie obawy, płacz dziecka i jego „odrywanie” z Waszych rąk są przykre – pamiętajcie, że nie będą trwać wiecznie 😉 Bądźcie dzielni, niedługo sami przekonacie się, ile radości daje dzieciom przedszkole 🙂
Tutaj znajduje się krótki film – Jak zachęcić dziecko do chodzenia do przedszkola? – Dorota Zawadzka (Parenting.pl)
Czym będziemy się zajmować – czyli podpowiedzi dla Rodziców 😉
W miesiącu maju planujemy przeprowadzić następujące tematy:
-
- Święto Pracy
- Kto ty jesteś? Polak mały
- Warszawska Syrenka
-
- Kim byli Indianie?
- Gdzie mieszkają Indianie?
- Indiańskie pióro
- W indiańskiej wiosce
- Indiański tor przeszkód
-
- Woda
- Ogień
- Powietrze
- Ziemia
- Cztery żywioły
-
- Idziemy do zoo
- Wąż
- Słoń
- Lew
- Małpy